Udostępnij
Udostępnij
11 stycznia 2023
Świadomość (cz. 5) TRWAŁOŚĆ / NIETRWAŁOŚĆ
WSZECHŚWIADOMOŚĆ jest wieczna, trwa wiecznie, jest trwała. Czy nasza osobista świadomość jest wieczna? Tak. Każda, nawet najmniejsza cząsteczka Świadomości jest wieczna, jest niezniszczalna. Świadomości, najcudowniejszej substancji, jaka kiedykolwiek istniała, nie da się zniszczyć, zutylizować, pomniejszyć. Była, jest i będzie.
Czy to znaczy, że całą wieczność będziemy ludźmi takimi lub podobnymi, jak jesteśmy? Nie, tacy jak teraz, jesteśmy nietrwali, krótkookresowi. W czasie pojawiliśmy się i w czasie znikniemy. Jak to możliwe? Musimy przypomnieć sobie, że Wszechświat, formy oraz sama Świadomość mają budowę fraktalną.
Po drugie, Świadomość ma właściwości rozdzielania się, rozmieniania się na drobne, będąc cały czas jednością.
Po trzecie, każda cząstka zindywidualizowanej Świadomości (tej rozmienionej na drobne) ma wolność wyboru. Wolność wyboru jest tym większa (bardziej świadoma), im w większej strukturze (ciele) egzystuje dana cząstka Świadomości. Przykładowo: małą wolność ma cząsteczka Świadomości obejmująca atom, a dużą wolność ma cząstka Świadomości obejmująca duszę człowieka.
Tak jak części Świadomości mają zdolność do rozdzielania się, tak mają zdolność do łączenia się. Podczas procesu umierania nasza Świadomość w ciele fizycznym przechodzi, łączy się ze Świadomością umysłu, a później Świadomość umysłu łączy się, przechodzi do Świadomości duszy. Najmniejszy okruch Świadomości nie został zmarnowany. Teraz jest całością w duszy, Świadomość się zintegrowała. Tak, jak cząstki Świadomości w ciele fizycznym i umyśle nie miały wyboru, musiały ewakuować się do duszy.
Obecnie jeszcze na Ziemi ciała fizyczne umierają. Tak, Świadomość w duszy może już wybierać: czy powrócić do ciała fizycznego, czy przebywać w duszy, czy narodzić się na nowo, czy żyć w ciałach duchowych lub czy zjednoczyć się ze Wszechświadomością.
Po drugie, Świadomość ma właściwości rozdzielania się, rozmieniania się na drobne, będąc cały czas jednością.
Po trzecie, każda cząstka zindywidualizowanej Świadomości (tej rozmienionej na drobne) ma wolność wyboru. Wolność wyboru jest tym większa (bardziej świadoma), im w większej strukturze (ciele) egzystuje dana cząstka Świadomości. Przykładowo: małą wolność ma cząsteczka Świadomości obejmująca atom, a dużą wolność ma cząstka Świadomości obejmująca duszę człowieka.
Tak jak części Świadomości mają zdolność do rozdzielania się, tak mają zdolność do łączenia się. Podczas procesu umierania nasza Świadomość w ciele fizycznym przechodzi, łączy się ze Świadomością umysłu, a później Świadomość umysłu łączy się, przechodzi do Świadomości duszy. Najmniejszy okruch Świadomości nie został zmarnowany. Teraz jest całością w duszy, Świadomość się zintegrowała. Tak, jak cząstki Świadomości w ciele fizycznym i umyśle nie miały wyboru, musiały ewakuować się do duszy.
Obecnie jeszcze na Ziemi ciała fizyczne umierają. Tak, Świadomość w duszy może już wybierać: czy powrócić do ciała fizycznego, czy przebywać w duszy, czy narodzić się na nowo, czy żyć w ciałach duchowych lub czy zjednoczyć się ze Wszechświadomością.
Życie samych cząstek nie jest trwałe, bo się zmienia, ale Świadomość stanowiąca te cząstki jest wieczna i wybiera, gdzie będzie egzystować.
Nietrwałość form
Wszyscy domyślamy się, że życie form, czyli naszych ciał jest nietrwałe. Kończy się prędzej czy później, ale od czego to zależy? Zależy od trwałości – budowy, struktury i sił, które je podtrzymują. Podobno jednymi z najtrwalszych cząstek w świecie fizycznym są protony. Żyją miliardy lat.
Według tego, co mówi nasza nauka, każdy proton we Wszechświecie i tak w końcu się rozpadnie, jest to tylko kwestią czasu. Ogólną zasadą jest, że im większa lub bardziej skomplikowana forma, tym szybciej się rozpada. Wiemy to z cyklu życia gwiazd.
Wielkie gwiazdy, o dużej masie, żyją krótko, a ich śmierć jest wielkim spektaklem na niebie. To wybuchy supernowych. Pozostaje po nich czarna dziura. Po małych gwiazdach pozostają białe lub czarne karły, które żyją bardzo długo.
Według tego, co mówi nasza nauka, każdy proton we Wszechświecie i tak w końcu się rozpadnie, jest to tylko kwestią czasu. Ogólną zasadą jest, że im większa lub bardziej skomplikowana forma, tym szybciej się rozpada. Wiemy to z cyklu życia gwiazd.
Wielkie gwiazdy, o dużej masie, żyją krótko, a ich śmierć jest wielkim spektaklem na niebie. To wybuchy supernowych. Pozostaje po nich czarna dziura. Po małych gwiazdach pozostają białe lub czarne karły, które żyją bardzo długo.
Wieczne „teraz”
Skomplikowane formy, jak nasze ciała, potrzebują dużo energii do podtrzymania całej struktury w spójności – samo odcięcie zasilania powoduje śmierć formy. Przykładowo: zaprzestanie jedzenia, czy oddychania. Formy żyją w czasie, rodzą się w czasie i umierają w czasie.
Natomiast dla Świadomości nie ma czasu. Jest wieczne „teraz”, niezależnie, jaką formę w danym momencie obejmuje.
Nasze utożsamianie się z objętą formą fizyczną powoduje wrażenie istnienia czasu liniowego. Tak, czas istnieje, ale tylko dla form, wszystkich form. Także tych w innych wymiarach, z tą różnicą, że czas płynie inaczej, nie – liniowo.
Sekwencyjność i jednoczesność
Teraz troszkę trudniejsza sprawa. We wnętrzu Wszechświata, dla każdej cząstki Świadomości wszystko wydarza się sekwencyjnie i jednocześnie. Jako że wszystkie cząstki Świadomości, zindywidualizowane i rozproszone w różnych, niezliczonych formach stanowią Jedność. Są tak sprytnie połączone, że działają jakby były wszystkie razem, jakby były wszystkie Jednym, bo są Bogiem.
Jest tylko jedna Świadomość – to Bóg. Dla Boga nie ma czasu, nie ma także odległości. Wszystko jest w jednym czasie i w jednym miejscu. Dla Świadomości w nas i w innych istotach jest tak samo. Dla Boga i naszej Świadomości wszystkie wydarzenia występują sekwencyjnie i jednocześnie.
To trochę jak film i ekran, na który patrzysz. Pojawiające się sceny są ułożone sekwencyjnie i w chwili „teraz” widzisz jedną. Ale wszystkie sceny, wszystkie obrazy już istnieją w tej chwili. Zapisane są na dysku, istnieją w tym samym czasie. Tyle tylko, że nie wyświetlają się na ekranie. Można powiedzieć, że są sekwencyjne i jednoczesne. Świadomość idzie jeszcze dalej, jest jednocześnie wszędzie.
Próbuję rozpracować liczne cudowne właściwości Świadomości. Są fantastyczne i niepojęte, jak ta analizowana przed chwilą. Ciała są skomplikowane, mają niesamowite cechy, ale sama Świadomość to istny kosmos. Naukowcy łamią sobie głowę nad fenomenem czasu. Albert Einstein trochę przybliżył nam jego cechy, ale kto rozumie ogólną teorię względności? Niewielki odsetek ludzi cokolwiek z tego łapie.
Wyobraź sobie, że przestrzeń i czas stoją w miejscu. Wszystkie możliwe wydarzenia zawarte są w tej konstrukcji. Ty, poruszając się po tym kontinuum czasoprzestrzennym w przód na boki, do góry i w dół, oglądasz zawarte tam sceny i wydarzenia. Uczestniczysz w nich. W chwili „teraz” widzisz tylko to miejsce, w którym w tym czasie jesteś. Wiesz, że wszystkie wydarzenia są zawarte w tym kontinuum i wybierasz, jakie chcesz.
Masz przeżycie „teraz”, jakie wybrałeś ze Wszystkiego, Co cały czas Jest. Trochę wyobraźni i załapiesz, o co chodzi.
Jest tylko jedna Świadomość – to Bóg. Dla Boga nie ma czasu, nie ma także odległości. Wszystko jest w jednym czasie i w jednym miejscu. Dla Świadomości w nas i w innych istotach jest tak samo. Dla Boga i naszej Świadomości wszystkie wydarzenia występują sekwencyjnie i jednocześnie.
To trochę jak film i ekran, na który patrzysz. Pojawiające się sceny są ułożone sekwencyjnie i w chwili „teraz” widzisz jedną. Ale wszystkie sceny, wszystkie obrazy już istnieją w tej chwili. Zapisane są na dysku, istnieją w tym samym czasie. Tyle tylko, że nie wyświetlają się na ekranie. Można powiedzieć, że są sekwencyjne i jednoczesne. Świadomość idzie jeszcze dalej, jest jednocześnie wszędzie.
Próbuję rozpracować liczne cudowne właściwości Świadomości. Są fantastyczne i niepojęte, jak ta analizowana przed chwilą. Ciała są skomplikowane, mają niesamowite cechy, ale sama Świadomość to istny kosmos. Naukowcy łamią sobie głowę nad fenomenem czasu. Albert Einstein trochę przybliżył nam jego cechy, ale kto rozumie ogólną teorię względności? Niewielki odsetek ludzi cokolwiek z tego łapie.
Wyobraź sobie, że przestrzeń i czas stoją w miejscu. Wszystkie możliwe wydarzenia zawarte są w tej konstrukcji. Ty, poruszając się po tym kontinuum czasoprzestrzennym w przód na boki, do góry i w dół, oglądasz zawarte tam sceny i wydarzenia. Uczestniczysz w nich. W chwili „teraz” widzisz tylko to miejsce, w którym w tym czasie jesteś. Wiesz, że wszystkie wydarzenia są zawarte w tym kontinuum i wybierasz, jakie chcesz.
Masz przeżycie „teraz”, jakie wybrałeś ze Wszystkiego, Co cały czas Jest. Trochę wyobraźni i załapiesz, o co chodzi.
Trwałość i niezmienność Świadomości
Wszystko przemija, jest w ciągłym ruchu, czas to złudzenie, materia to zbita energia, formy się rozpadają. To co w końcu jest trwałe, na czym można się oprzeć? Skoro nawet cały Wszechświat podobno powstał z jednego punktu w Wielkim Wybuchu i ma się skurczyć do tego samego punktu... To w takim razie – co jest trwałe?
Domyślamy się, że trwała, niezmienna i wieczna jest tylko Świadomość – to My, to Bóg. Istnieliśmy przed powstaniem Wszechświata i będziemy istnieć, gdy już go nie będzie. Jedyną trwałą substancją, która była, jest i będzie, jest Świadomość.
Domyślamy się, że trwała, niezmienna i wieczna jest tylko Świadomość – to My, to Bóg. Istnieliśmy przed powstaniem Wszechświata i będziemy istnieć, gdy już go nie będzie. Jedyną trwałą substancją, która była, jest i będzie, jest Świadomość.
Świadomość jest niezmienna w tym sensie, że nie rozpada się, nie umiera, nie przestaje istnieć, jest zawsze i jest Wszystkim, Co Jest.
Świadomość to życie. To życie jest trwałe, ale ciągle się przekształca, rozdziela, łączy, tworzy z siebie przedziwne konstrukty, tak jak przestrzeń, czas, materie, istoty, itd. To boska dychotomia, Świadomość jest trwała, niezmienna, ale ciągle się modyfikuje. Modyfikuje sama siebie, bo nic innego nie ma.
Pozornie oddzielona Świadomość w nas doświadcza nietrwałości. Widzimy, jak się rodzimy, wzrastamy, rozwijamy, starzejemy i umieramy. Świadomość doświadcza tego, czym nie jest, aby wiedzieć, czym jest. Doświadcza w cyklach, ciągle powtarzających się, doświadcza liniowo, doświadcza poprzez przepływy i odpływy, jak ruch wahadła, doświadcza poprzez wibracje i inne ruchy.
Zmienność w życiu fizycznym i pozafizycznym zapewniają siły i energie, które oczywiście też są modyfikacją, właściwością Świadomości. Siły zapewniają spójność. Energie zapewniają ruch. Są przeciwstawne, dzięki temu może powstać życie, bo życie to struktury w ruchu. Gdyby nie było struktur, jak przykładowo nasze ciało, a byłby tylko ruch, to życia by nie było i odwrotnie. Struktury są czasowo trwałe, a ruch to tylko zmiana. Wszystko ze sobą współgra i współpracuje.
Życie i zasady, na jakich jest oparta, są doskonałe. Nie ma tu żadnej fuszerki. Bóg dawno już się nie pomylił. Zabawa w życie jest cudowna, tak zajmująca, tak fascynująca, tak ciekawa, tak piękna i przyjemna! Nasz świat, nasze życie, Bóg stworzył ku naszej uciesze, a nie trosce i cierpieniu. Mamy tu doświadczać w szczęściu i radości. Sami mamy sobie to zapewnić, bo środki do tego – zabawki i piaskownicę, dostaliśmy za darmo. Otrzymaliśmy jeszcze coś. Wolną wolę, nieskrępowany wybór, aby zrealizować to, co chcemy!
Komentarze (0)
Zostaw swój komentarz
Przeczytaj też
_big.jpg)
_11zon (1)_big.jpg)
_big.jpg)
_big.jpg)
